Chcąc to określić, można odwołać się do pojęcia duchowości niedogmatycznej -nie jest to aktywność ezoteryczna, lecz otwarcie się na powszechne i naturalne duchowe potrzeby człowieka. W praktyce dialogu filozoficznego ten punkt wyjścia ma za zadanie pomóc nam wkroczyć na drogę prowadzącą do uzyskania nowych narzędzi opisu i przeżywania tego, co napotykamy w świecie oraz do rozpoznania i  przeobrażenia siebie samego.

Filozofia odczytywana jest tutaj w nurcie tradycyjnym, jako uniwersalne ludzkie doświadczenie. Prawda, której poszukujemy, objawia się poprzez jej wpływ na nas samych oraz przez konsekwencje naszych działań w świecie, a nie przez orzekanie tez na temat rzeczywistości. Aktywność filozoficzna uzasadnia się sama, za sprawą własnych owoców, a do tych owoców należy wpływ na sam filozofujący podmiot. Zmiana w nas jest natomiast niezbędnym elementem na drodze do praktycznej mądrości (gr. φρόνησις).